Μια ιδεολογική άβυσσος χώριζε την «Χ» και τις κομμουνιστικές οργανώσεις (ΕΑΜ, ΕΛΑΣ κτλ). Το ΕΑΜ εγκαινίασε της επαφές του με την «Χ» προσπαθώντας δήθεν να έρθει σε συνεννόηση για κοινή δράση, προτείνοντας την στρατιωτική αρχηγεία στον Γρίβα. Ήταν μια πάγια κομμουνιστική πρακτική να προτείνει σε μόνιμους αξιωματικούς αξιώματα, ώστε να τους προσεταιρίζεται, βελτιώνοντας έτσι το στρατιωτικό επίπεδο των οργανώσεων τους και αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα τους εμβρυακούς εθνικιστικούς σχηματισμούς (π.χ. Μπαρτζώτας, Μπακιρτζής, Σαράφης κτλ)
Φυσικά ο Γρίβας αρνήθηκε και οι σχέσεις τον οργανώσεων μπήκαν σε μια περίοδο έντασης. Οι κομμουνιστές έδειξαν καθαρά τις διαθέσεις τους για την μονοπώληση του αντιστασιακού αγώνα, διαλύοντας την ΕΚΚΑ και δολοφονώντας τον συνταγματάρχη Ψαρό και τους άνδρες του, διαλύοντας την αντιστασιακή ομάδα των Κωστόπουλου και Σαράφη, εξαπολύοντας συνεχείς επιθέσεις στην Π.Α.Ο. στην Β. Ελλάδα και τελικά επιτιθέμενοι με μένος στον ΕΔΕΣ του Ζέρβα, την πιο αξιόλογη εθνικιστική οργάνωση τότε.
Ο ΕΛΑΣ δεχόμενος μια σημαντική υλικο-στρατιωτική και οικονομική βοήθεια από τους Βρετανούς και ακολουθώντας μια παρελκυστική τακτική, είτε με προπαγανδιστικά εθνικο-πατριωτικά συνθήματα που συγκινούσαν εύλογα όλους, είτε με την πειθώ, είτε με την βία, μέχρι το τέλος του 1943 είχε επικρατήσει πλήρως στην ύπαιθρο.
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ….
Ήδη την άνοιξη του 1943 ξεκινούν οι πρώτες έντονες προστριβές μεταξύ ΕΑΜ και «Χ». Το ΕΑΜ διέδιδε ότι η «Χ» συνεργαζόταν με τους Γερμανούς, ότι τα μέλη της είναι φασίστες Γκεσταπίτες κτλ. Το χάσμα βάθαινε και σύντομα άρχισαν οι εκατέρωθεν εκτελέσεις. Το ποιός άρχισε, το ποιός χτύπησε πρώτος είναι μάλλον δευτερεύον. Η ΟΠΛΑ εκτέλεσε εν ψυχρώ τον Ιωάννη Καπράλο τον Οκτώβριο του 1943 και η «Χ» απάντησε με ολομέτωπη επίθεση σε αποθήκη πυρομαχικών της ΟΠΛΑ στον Βύρωνα.
Το ΕΑΜ απάντησε με δυο απόπειρες δολοφονίας κατά του Γρίβα ενώ συνολικά την εξεταζόμενη έγιναν σαράντα δολοφονίες αξιωματικών και οπλιτών της «Χ». Ο Γρίβας κρυβόταν πλέον σε ένα σπίτι στο Κολονάκι, στέλνοντας επείγουσες αναφορές στον Γ. Παπανδρέου όλες προειδοποιητικές για την επικείμενη αναμέτρηση.
Ο ιστορικός και στρατηγικός τόπος του Θησείου είχε καταστεί στην κυριολεξία η «φωλιά» των Χιτών. Η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν εθνικιστές ενώ εκεί διέμενε και ο ίδιος ο Γρίβας (Νηλέως 1). Ήδη τον Σεπτέμβριο του 1944 με την σταδιακή αποχώρηση των Γερμανών, οι Χίτες είχαν καταλάβει στρατιωτικά την περιοχή, με ένα μεγάλο τμήμα του να στρατωνίζεται σε δημοτικό σχολείο της περιοχης. Ο ΕΛΑΣ με 2 επιθέσεις στην περιοχή, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο προσπάθησε να εξουδετερώσει την «Χ» χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο ΕΛΑΣ Θησείου συνεχώς ενισχυόταν προετοιμαζόμενος για την τελική αναμέτρηση….
Μέσα σε αυτή την τεταμένη ατμόσφαιρα, εισήλθε στην Αθήνα η κυβέρνηση εθνικής ενότητος του Γ. Παπανδρέου. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός αυτοπροσώπως πήγε στο Θησείο και ζήτησε την άμεση αποστράτευση της «Χ» και την κατεδάφιση κάποιων ασήμαντων οχυρωματικών έργων που είχαν γίνει. Βέβαια ο Θεμιστοκλής Τσάτσος, μέλος της κυβέρνησης και πρόεδρος της Δημοκρατίας το 1974, επισκέφτηκε και αυτός το Θησείο, συνεχάρη τον Γρίβα και μίλησε και σε συγκέντρωση των Χιτών στην Πλατεία Θησείου. Η κεντρική πάντως επιλογή του Παπανδρέου ήταν η αποφυγή και της παραμικρής πρόκλησης στους κομμουνιστές. Ήθελε, και ήταν λογικό, μια αναίμακτη απελευθέρωση και μια τίμια συνεννόηση με την Αριστερά….
Αυτό όμως ήταν αδύνατον. Ο πειρασμός της ανάληψης της εξουσίας για τους κομμουνιστές ήταν μεγάλος. Τα μικρά στρατιωτικά τμήματα που διέθετε η κυβέρνηση (Άγγλοι, Ορεινή Ταξιαρχία «Ρίμινι», Χωροφύλακες), φάνταζαν αδύναμα να αντιπαρατεθούν με την υπεροπλία του ΕΛΑΣ. Η ρήξη έλαβε χώρα όταν οι κομμουνιστές αρνήθηκαν να αποστρατευθούν και να παραδώσουν τα όπλα, υπαναχωρώντας από τις συμφωνίες που είχαν υπογραφεί. Στο συλλαλητήριο της Αριστεράς στις 3.12.1944, έπεσαν πυροβολισμοί στο άοπλο πλήθος από Κυβερνητικό κτίριο μετά από επίθεση σε αυτό από ένοπλους αριστερούς που βρίσκονταν στο πλήθος . Η μάχη για την Αθήνα ξεκινά…
ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΚΑΙ Η «Χ» – Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ
Το μεσημέρι της 3ης Δεκεμβρίου του 1944 στην περιοχή του Θησείου υπήρχαν μόνο 120 Χίτες με δέκα αξιωματικούς λόγω της διαταγής της κυβέρνησης για απομάκρυνση των Χιτών που στρατωνίζονταν σε παρακείμενο Δημοτικό Σχολείο. Μια δεύτερη ομάδα Χιτών υπεράσπιζαν 2 φυλάκια στην οδό Σόλωνος, ενώ Χίτες στελέχωσαν την μονάδα Εθνοφρουράς που σχημάτιζε πρόχειρα η κυβέρνηση.
Η κομμουνιστική πίεση στο Θησείο, ξεκίνησε με σποραδικούς πυροβολισμούς το μεσημέρι. Το απόγευμα έλαβε χώρα συντονισμένη κομμουνιστική επίθεση από τέσσερις κατευθύνσεις, με κυριότερη αυτή του Αστεροσκοπείου. Η επίθεση ήταν σφοδρή και έλαβαν μέρος συνολικά 3.000 κομμουνιστές. Οι Χίτες με επίκεντρο το σπίτι του Γρίβα, είχαν μετατρέψει το Θησείο σε φρούριο-ασπίδα της αμυντικής προσπάθειας των κυβερνητικών. Σε όλες τις κομμουνιστικές επιθέσεις των πρώτων ημερών παρά την συντριπτική αριθμητική και υλική υπεροχή των αντιπάλων τους, πολέμησαν γενναία, με αυτοθυσία μέχρι το θάνατο. Γνώριζαν άλλωστε ότι σε περίπτωση ήττας δεν θα υπήρχε έλεος για κανέναν.
Οι κομμουνιστές έκαναν επιθέσεις με μένος, κατά κύματα, αλλά ανοργάνωτα. Οι Χίτες αντίθετα ήξεραν και είχαν οργανώσει επιτυχημένα την τοποθεσία ενώ είχαν και το πλεονέκτημα ότι ήταν υπό κάλυψη. Αλλά δεν περιορίστηκαν μόνο σε άμυνα. Διεξήγαγαν 2 επικές αντεπιθέσεις καταλαμβάνοντας 2 εχθρικές θέσεις, ένα πολυβολείο των κομμουνιστών επί της οδού Γαλάτειας καθώς και τον λεγόμενο από τους κομμουνιστές τότε, «στοιχειωμένο πύργο».
Το δεύτερο τμήμα των Χιτών όπως είπαμε είχε επανδρώσει 2 κρίσιμα φυλάκια στην οδό Σόλωνος. Εκεί αμύνθηκαν οι Χίτες ηρωικά κατά των επιθέσεων των κομμουνιστών για τέσσερις κρίσιμες ημέρες. Στις 8 Δεκεμβρίου οι υπερασπιστές των φυλακίων είχαν απώλειες το ήμισυ της δυνάμεως τους και πλήρη έλλειψη πυρομαχικών, ύδατος και τροφίμων. Αποφάσισαν να απαγκιστρωθούν την νύχτα υποχωρώντας «ταράτσα-ταράτσα», κάτι που τελικά επετεύχθη χωρίς απώλειες.
Πολύτιμη ήταν και η επέμβαση του 2ου Λόχου των ηρωικών Χιτών στην λυσσαλέα μάχη του Συντάγματος Χωροφυλακής στου Μακρυγιάννη. Εκεί οι Χίτες επάνδρωσαν θέσεις στην Λεωφόρο Συγγρού όπισθεν των επιτιθέμενων κομμουνιστών ανακουφίζοντας τους ηρωικούς Χωροφύλακες που ως τότε είχαν δεχτεί την μεγαλύτερη πίεση (πάνω από 10.000 ένοπλοι κομμουνιστές επιτέθηκαν συνολικά!!!).
Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ
Για δύο κρίσιμες μέρες οι Χίτες του Θησείου σταμάτησαν τους κομμουνιστές στον τομέα του Θησείου. Χωρίς την απελπισμένη αυτή άμυνα οι κομμουνιστές θα βάδιζαν ως το Σύνταγμα και θα συνελάμβαναν τον Γ. Παπανδρέου και την ελληνική κυβέρνηση. Οι 2 αυτές ημέρες έδωσαν την ευκαιρία στον στρατηγό Σκόμπυ να οργανώσει τις δυνάμεις του και να ανταπεξέλθει στις κομμουνιστικές επιθέσεις. Την επόμενη ημέρα Βρετανικές δυνάμεις περισυλλέγουν τους λίγους ηρωικούς Χίτες που είχαν απομείνει χωρίς πυρομαχικά, αντικαθιστώντας τους. Χαρακτηριστικό της σφοδρότητας της αναμέτρησης στο Θησείο ήταν ότι η «Χ» είχε το ήμισυ της δυνάμεως της σε νεκρούς και τραυματίες, ενώ οι αντίστοιχες απώλειες των κομμουνιστές ανήλθαν σε 750 νεκρούς και τραυματίες.
Γενικά η συμβολή της «Χ» και των χωροφυλάκων του Συντάγματος Μακρυγιάννη στην ελληνική νίκη ήταν κρίσιμη, λόγω κυρίως του παθιασμένου μίσους των κομμουνιστών εναντίον τους που τύφλωνε την ηγεσία τους. Έτσι ο Σιάντος, ο Μπαρτζώτας και οι άλλοι ερυθροί ηγέτες αντί να παρακάμψουν εύκολα τους δύο θύλακες εθνικιστικής αντίστασης και να βαδίσουν ήσυχα ως το Σύνταγμα για να συλλάβουν την κυβέρνηση Παπανδρέου, διέταζαν άσκοπες, πρόχειρες και ανοργάνωτες επιθέσεις αυτοκτονίας των οπαδών τους κατά οχυρωμένων σημείων. Διαβάζοντας τα κομμουνιστικά αρχεία της εποχής αντιλαμβάνεται τις εμμονές της ηγεσίας τους και την πλήρη απώλεια ελέγχου και αυτοκυριαρχίας τους.
Όλες οι κομμουνιστικές αναφορές για τα «δεκεμβριανά» κάνουν λόγο για χιλιάδες ένοπλους Χίτες που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια παντού, για φανταστικές κομμουνιστικές νίκες εις βάρος τους, για καταυλισμούς Χιτών στον Πειραιά, για θύλακες Χιτών σε αθηναϊκά ξενοδοχεία που εξολοθρεύτηκαν, Χίτες και στην Καισαριανή κτλ
Ο φόρος αίματος της «Χ» ήταν πολύ βαρύς. Δεκάδες νεκροί στο πεδίο της τιμής σφράγισαν με το αίμα τους την ελευθερία της Ελλάδος από το «Σιδηρούν Παραπέτασμα» που ήδη είχε αγκαλιάσει τα υπόλοιπα Βαλκάνια. Αυτός ο φόρος αίματος ήταν διπλός γιατί κατά την διάρκεια της κατοχής της Αθήνας από τον ΕΛΑΣ, η τρομοκρατική κομμουνιστική οργάνωση ΟΠΛΑ εξετέλεσε δεκάδες μέλη της «Χ» ανάμεσα σε άλλους εθνικόφρονες πολίτες, σε ένα άνευ προηγουμένου όργιο αίματος και ερυθρής τρομοκρατίας.
Όταν οι παραζαλισμένοι Έλληνες αστοί στις κρίσιμες μέρες του Δεκέμβρη κλείδωναν τις πόρτες των σπιτιών τους και έσφιγγαν το μαξιλάρι στο κεφάλι τους, αυτοί οι λίγοι άνδρες με πίστη και ανδρεία όρθωσαν το ανάστημα τους κατά των παραστρατημένων από απατηλά συνθήματα, συμπατριωτών τους.
ΟΧΙ ΣΤΗ ΛΗΘΗ!
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ!
ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ
ΣΤΟ ΓΡΙΒΑ-ΔΙΓΕΝΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ “Χ”!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου